De afgelopen paar weken heb ik de interviews zitten uittikken en bewerken die mijn collega Els Theunis afnam van de familie Cuppens. Opa Jaak, papa Kris en (klein)kinderen Jacoba en Jef Cuppens vormen niet alleen samen de cast, maar ook de inhoud van het intergenerationeel theaterproject Zwischen (een productie van Het nieuwstedelijk, première in de herfst). Het eindresultaat is in handen van een jong theaterduo, Suze Milius & Stefan Jakiela. En die goeie oude Benjamin Boutreur zorgt voor de muziek.

Ik heb dus tekstjes gemaakt, 85 in totaal. Het kortste telt drie regels, het langste drie bladzijden. Aangezien regisseur Suze net iets minder tekstgericht is dan wij bij Het nieuwstedelijk gewend zijn (daarom dat we haar vroegen) en omdat acteur Kris Cuppens, de initiatiefnemer van het project, de wens uitsprak om eerder ruimtelijk, fysiek en dansant aan de slag te gaan, zullen de tekstjes lang niet allemaal gebruikt worden. Integendeel, sommige zullen hooguit als achtergrondinfo of spelaanleiding dienst doen.

Bron: Nieuwstedelijk | Katrijn Van Giel

Niettemin ben ik zeer blijgestemd over mijn deel van de arbeid. Ik heb er zelfs in die mate plezier aan beleefd dat ik het niet laten kan u alvast mijn favoriete tekstje uit Zwischen cadeau te doen. Het materiaal bevat heel wat heftige passages met ‘woede’ als terugkerend element. Het zijn echter de meer ingehouden teksten, degene die op het eerste gezicht eerder ‘weinig’ om het lijf hebben, die mij (weer eens) het meeste doen. Zoals het onderstaande, dat gebaseerd is op een antwoord op de vraag ‘beschrijf je ouderlijk huis’. Lees het gerust meermaals, want het is voorbij voor je het weet!

beneden slapen

Het huis van papa?

Ik begin altijd met te vertellen dat wij beneden slapen.
Niet boven.
Gek. Voor de meeste mensen.

En verder?

Een groot, grijs gebouw.
Donkerder. Grauwer dan bij mama.

En er moet nog heel veel in gebeuren.

Mama’s huis is lichter. Meer open.
En ja. Meer af.